قانون تو تنهایی من است . . . . و تنهایی من قانون عشق !

عشق ارمغان دل دادگیست

. . . . و این سرنوشت سادگیست ! چه قانون عجیبی . . . .

 چه ارمغان نجیبی . . . . و

چه سرنوشت تلخ و غریبی . . . . که هر بار ستاره های زندگیت را ،

با دست های

خود راهی آسمان پر ستاره کنی . . . . و خود در تنهایی و سکوت . . . .

 با چشم های

خیس از غرور ، پیوند ستاره ها را به نظاره نشینی . . . . و خاموش و

بی صدا . . .

. به شادی ستاره های از تو گشته جدا ، دل خوش کنی . . . .

و باز هم تو بمانی و . .

. . تنهایی و . . .

دلت که گرفت ، دیگر منت زمین را نکش

اگر هیچکس نیست ، خدا که هست . . .

راه آسمان باز است ،

پر بکش

او همیشه آغوشش باز است ،

نگفته تو را میخواند. ..

دمهای ساده را دوست دارم

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند.

همان ها که برای همه لبخند دارند.

همان ها که همیشه هستند،

برای همه هستند.

آدمهای ساده را

باید مثل یک تابلوی نقاشی

ساعتها تماشا کرد؛

عمر شان کوتاه است.

بس که هر کسی از راه می رسد

یا ازشان سوء استفاده می کند یا زمینشان میزن

د
یا درس ساده نبودن بهشان می دهد.

آدم های ساده را دوست دارم.

بوی ناب “ آدم ” می دهند..

اینطــــــور قبول نیستـــــ...!

چـشمـهایت را زمیــن بگــذار...

بیــا دست خالی بجنگیــــم!!!

خدایا اسمانت چه مزه ایست؟؟من تابه حال فقط زمین خورده ام!!

گلی از شاخه اگر می چینیم

برگ برگش نکنیم

و به بادش ندهیم

لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم

و شبی چند از آن را

هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم

شاید از باغچه کوچک اندیشه مان گل روید ...