قانون تو تنهایی من است . . . . و تنهایی من قانون عشق !

عشق ارمغان دل دادگیست

. . . . و این سرنوشت سادگیست ! چه قانون عجیبی . . . .

 چه ارمغان نجیبی . . . . و

چه سرنوشت تلخ و غریبی . . . . که هر بار ستاره های زندگیت را ،

با دست های

خود راهی آسمان پر ستاره کنی . . . . و خود در تنهایی و سکوت . . . .

 با چشم های

خیس از غرور ، پیوند ستاره ها را به نظاره نشینی . . . . و خاموش و

بی صدا . . .

. به شادی ستاره های از تو گشته جدا ، دل خوش کنی . . . .

و باز هم تو بمانی و . .

. . تنهایی و . . .